Haus Witteringen
Het kasteel Wittringen, ook wel Haus Wittringen genoemd, is een waterburcht in de Noordrijn-Westfaalse stad Gladbeck aan de zuidwestelijke rand van het recreatiecentrum Wittringen. De wortels stammen uit de 13e eeuw.
De eens zo eerbiedwaardige ridderstoel van de Vesten Recklinghausen zag in de loop van zijn geschiedenis vele verschillende eigenaars, waaronder de families van Brabeck, von Oeffte en Vittinghoff-Schell. Tegenwoordig is het pand eigendom van de stad en is het de thuisbasis van een museum en een restaurant. Sinds 1984 is zij een monumentaal pand.
Kasteel Wittringen staat op een bijna rechthoekig kasteeleiland, dat door een brug is verbonden met het kleinere, zogenaamde vogeleiland in het westen. Beide zijn omgeven door een gemeenschappelijk, breed bos dat uitdijt naar een vijver in het zuiden. Op het vogeleiland was waarschijnlijk ooit een versterkte mot, die kan worden gezien als een voorloper van het kasteel van vandaag.
Op de grootste van de twee eilanden, de locatie van het huidige paleiscomplex, bevond zich ooit de buitenste vestingmuur, een fundering van een fundering, die was omgeven door sterke verdedigingsmuren. In het noorden is een vakwerkhuis met twee verdiepingen en een betegeld schuin dak. Het is het oorspronkelijke herenhuis, getrouw herbouwd volgens oude archieven. Het is grenst aan het oosten door een poortgebouw met één verdieping dateert uit 1706, met een gereconstrueerde ophaalbrug die leidt naar de ronde boog portaal met behuizing van het huis. Boven zijn boog is een topsteen in een driehoekig fronton. In het interieur was in 1850 nog steeds een kasteelkapel met een klein draagbaar huisaltaar, waarmee de eigenaarfamilie de vroege 20e eeuw doorbracht naar het kasteel van Kalbeck in Goch. Zowel het vakwerkgebouw als het poorthuis staan op de fundamenten van middeleeuwse voorgangers.
Aan de oostkant van het eiland staat het historische gebouw van het belangrijkste bakstenen gebouw met twee massieve ronde torens op de westelijke hoeken. Het is een re-creatie uit de eerste helft van de 20e eeuw. Bijzonder opmerkelijk zijn zijn boogbrug aan de boerderij op de begane grond, de historische gevel en de langwerpige balustrade op de eerste verdieping.
Geschiedenis
De eerste vermelding van een adellijke familie, die zichzelf "von Wittringen" noemde, is te vinden in een document uit het jaar 1263, dat een ridder genaamd Ludolfus de Witteringe noemt. Dit wordt beschouwd als de waarschijnlijke bouwer van het voormalige kasteel, waarvan de datum van herkomst echter nog niet bekend is. Ludolfus de Witteringe kwam uit de familie van Horst, die voortkwam uit de glorie van Horst im Emscherbruch en een afdeling was van de Heren van Altendorf. Op 25 augustus 1347 bracht de kleinzoon van Ludolfus, Philipp von Wittringen, zijn huis naar de graaf Dietrich Klee voor leengoed en stelde het hem beschikbaar als een open huis. Aangezien Philip geen zonen had, kwam het eigendom in het huwelijk met Heinrich von Brachtbecke, die in 1394 wordt genoemd als de stichter van het kasteel in een document. De Brabecker namen later de naam aan van hun nieuwe eigendom en noemden zichzelf alleen "von Wittringen". De drie Wolfsangeln uit het Brabecker familiewapen werden in 1919 toegevoegd aan de linkerflank van het wapen van de stad Gladbeck.
In 1438 werd Ernst von Oeffte, een schoonzoon van Heinrich von Wittringen, door de hertog Adolf uit Kleve met de helft van Wittringen belast. De andere helft ging naar Henry's broer Roseyr, die zijn aandeel in 1447 verkocht aan Dietrich von Westrem. Later verkocht Dietrichs kleinzoon Rutger aan Constantine von Oeffte, die de enige eigenaar werd van Wittringen omdat hij de andere helft al bezat. Het kasteel bleef echter slechts ongeveer 20 jaar familiebezit, omdat ze in 1540 Dirk von Oeffte gaf aan de ridder Jakob von Capellen ter gelegenheid van zijn verloving met Dirk's dochter. Hij vroeg dit geschenk niet terug toen zijn dochter tegen zijn wil met een andere man trouwde, dus het huis bleef tot 1697 eigendom van Capellen.
De Dertigjarige Oorlog heeft Wittringen niet onberoerd gelaten: in 1642 werd het afgebrand door huurlingen uit Hessen en volledig verwoest. De fabriek werd vervolgens rond 1650 herbouwd [4]. Dit resulteerde in het herenhuis met twee verdiepingen aan de westkant van het Vorburginsel. Vanaf 1761 behoorde een nieuw gebouwd huis voor huurders tot de gebouwenvoorraad, die volgens oude documenten ook "Brawhaus" werd genoemd. [5] Ondertussen diende het herenhuis de Rentmeister als een appartement.
In 1697 kwam Wittringen in het bezit van baron Johann Arnold von Vittinghoff-Schell aan Schellenberg. Hij liet de fabriek na 1703 veranderen en nieuwe gebouwen bouwen. In 1922 verkocht zijn naaste Friedrich August von Vittinghof-Schell de fabriek inclusief 450 hectare aan omliggend land en bosbezit voor 3,75 miljoen mark aan de stad Gladbeck, die het pand in de jaren 1920 fundamenteel had herontwikkeld. In de loop van het werk werd het landhuis op getrouwe wijze neergelegd en opnieuw opgebouwd volgens oude plannen uit het archief van het kasteel Hugenpoet. De gestuukte plafonds in het gebouw werden in gips gegoten, om opnieuw te worden geïnstalleerd in de oorspronkelijke vorm in het nieuwe gebouw. Tijdens de bouwwerkzaamheden van het oude gebouw bleef alleen het kasteel goed, de oude keuken en een open haard. Het voormalige huurder huis werd ook afgebroken als de oude schuur aan de oostkant van de plant om ruimte te maken voor het huidige hoofdgebouw in de stijl van de Neder-Rijn Renaissance.
Sinds 1928 huisvest het vakwerkhuis het Gladbeck-museum voor natuurgeschiedenis, mijnbouw en stadsgeschiedenis. Het hoofdgebouw heeft een restaurantruimte. Tegelijkertijd is er een trouwzaal van het register van Gladbeck.
Het vogeleiland is in 2005 heropend na een totale reconstructie in 2005 met papegaaien en andere exotische soorten. Een vakwerkgebouw uit 1950 met een klein showaquarium dat grenst aan het landhuis in het zuidwesten, was vóór 2004 gesloopt.
